Τι ώρα έρχεται το τέλος?

Όχι του κόσμου..

Το τέλος γενικά,σαν έννοια.Το τέλος μιας σχέσης, το τέλος μια σχολής, μιας δουλειάς, μιας περιόδου καλής ή κακής ή και αδιάφορης.Αλλά και το τέλος ενός τραγουδιού,του μελανιού,του χαρτιού,του κεφιού,του φαγητού,της βραδιάς,της εργασίας,του νερού,του κραγιόν,των διακοπών,του χυμού,της βενζίνης,των μονάδων,του βιβλίου,των χρημάτων,της διαδρομής.....

Δηλαδή το τέλος γενικότερα.Στα πάντα.Σε όλα υπάρχει ένα τέλος και το μόνο που σκέφτομαι είναι αυτό.Το τέλος.

Τι ωραία λέξη..

Δεν με τρομάζει.Μ'αρέσει.

Δεν νομίζω οτι είναι τυχαίο πως το αγαπημένο μου τραγούδι(απο την πρώτη στιγμή που το άκουσα)ονομάζεται "Πρίν το τέλος"!Κάτι μου λέει αυτό το τραγούδι.

Πάντα νοιώθω μια αναμονή μέσα μου για κάτι.Οτι κάτι θα τελειώσει και θα ξεκινήσει κάτι καινούριο και περιμένοντας το καινούριο περιμένω το τέλος.Γι'αυτό μ'αρέσει το τέλος.Γιατί σημαίνει το ξεκίνημα κάτι καινούριου,νέου,ωραίου,άγνωστου..

Κάθε φορά που ξεκινάω να διαβάζω ένα βιβλίο διαβάζω την τελευταία σελίδα.Πάντα.

Δεν καταλαβαίνω βέβαια κάτι για το τέλος του βιβλίου αφού άλλωστε μέχρι να το διαβάσω όλο το έχω ήδη ξεχάσει, απλά μ'αρέσουν οι τελευταίες λέξεις ενός βιβλίου.Ότι και αν είναι αυτό.

Όταν βλέπω μια ταινία λατρεύω να διαβάζω τους τίτλους τέλους,όλους μέχρι το τέλος!



Βέβαια και κάποιες φορές δεν είναι ωραίο όταν έρχεται αλλά πάντα θα έρχεται και για κάποιο λόγο απο πολύ μικρή το έχω κάνει φίλο μου.

Πολλές φορές με έχει πονέσει κάποιο τέλος(κυρίως της ζωής)αλλά πάντα σκέφτομαι πως μετά ξεκινάει κάτι..



Δεν μπορεί να ξεκινήσει κάτι αν δεν έχει πρώτα τελειώσει κάτι άλλο..





"Μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι,πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"





Τέλος.