Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2007

Γιατί με κοιτάς?

Γιατί έχει μια παράξενη μέρα σήμερα.
Γιατί δεν ξέρω πως να σε προστατέψω.
Γιατί στεναχωριέσαι.
Γιατί έχεις χάσει το δρόμο σου.
Γιατί όλοι φεύγουν.
Γιατί το υλικό σου δεν είναι σαν των άλλων.
Γιατί μόνο εγώ μπορώ...

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λυκάκι,ελπίζω να μη με φας..Πολύ ωραίο το blog σου.Το σημερινό σου post ας πουμε ότι με εκφράζει εκτός από τον τελευταίο στίχο.Γιατί έχω φτάσει στο σημείο να αναρωτιέμαι,τώρα πια ποια μπορεί..
Όσο το άλλο περι μαμάδωνθα συμφωνήσω και έχω πολλά ν αντιπροτείνω.Θα σταθώ μονάχα στο ότι εδλω στην Ελλαδα το παρακάνουμε καθώς επίσης ότι έχω γνωρίσει πολλέ κοπέλες με παρόμοια εξάρτηση από τους δικούς τους γονείς.Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.Ξέρεις σκέφτομαι πολύ με την καρδιά για αυτό και την πατάω,αλλά αυτό είναι η ζωή,και πέρα από στιγμές μελαγχολικές όπως για μένα οι τελέυταίες,το ξέρω είναι όμορφη και πρέπει να αισιοδοξούμε.Να σαι καλά.φιλιά

Charty είπε...

Αυτό το λυκάκι δεν τρώει,προστατεύει..Σ'ευχαριστώ που με επισκέφθηκες.
Ο τελευταίος στίχος όλους μπορεί να μας εκφράζει γιατί πιστεύω πως για όλους υπάρχει κάποιος εκεί έξω, αρκεί να έχεις το κουράγιο να τον περιμένεις..
Για τις μαμάδες συμφωνώ οτι μπορεί να συμβαίνει και με τις κόρες αλλά είναι διαφορετικό.Νομίζω πως η υπερβολή με τους γιούς φτάνει στα όρια μιας αρρωστημένης κατάστασης γιατί είναι κάτι σαν έρωτας μεταξύ τους..Επίσης δεν έχω προσωπική εμπειρία με τόσο ακραίες καταστάσεις με κόρες(μπορεί να συμβαίνει και κάτι αντίστοιχο με τους μπαμπάδες τους).
Όπως εσύ έτσι και εγώ με την καρδιά σκέφτομαι και παίρνω αποφάσεις,απο εκεί άλλωστε βγήκε και ο υπότιτλος στο πάνω μέρος του μπλογκ..Τώρα αν θα μας βγεί σε καλό θα δείξει!
Όλα θα πάνε καλά!
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Οιδιπόδειο σύμπλεγμα:μπαμπάς-κόρη,μαμά-γιος.
Ξέρεις πολλές φορές συνάντησα προββατάκια που εξελίχτηκαν σε ύαινες γιαυτό και σε ρώτησα για τις προθέσεις σου!
Φτάνει μια στιγμή καλή μου λύκαινα που κουράζεσαι,που λες φτάνει πια,που τελειώνει η υπομονή σου.Καταλαβαίνεις έτσι?
Φιλιά

Charty είπε...

Καταλαβαίνω(γι'αυτό και το λυκάκι)..
Είναι λογικό να κουραστείς κάποια στιγμή,όμως μετά πρέπει να βρείς τη δύναμη να συνεχίσεις και αν δεν μπορείς μόνος θα βρεθούν τα κατάλληλα άτομα να σε βοηθήσουν.Κανείς δεν χάνεται..

Ανώνυμος είπε...

Και όταν χαθεί ας ελπίσουμε ότι δε θα τον φάει ο κακός ο λύκος,αλλά θα βρει μια κοκκινοσκουφίτσα να χει το παραμύθι μας καλό τέλος.
Και συ ένα πληγωμένο αγρίμι να υποθέσω..

Charty είπε...

Σίγουρα με καλό τέλος.Όλα έχουν γιατί οχι και αυτό?
Το λυκάκι δεν είναι αγρίμι,το αντίθετο θα έλεγα..

Ανώνυμος είπε...

Ας το ευχηθούμε λοιπόν!
Γιατί δεν εμφανίζεις τη φωλιά σου λυκάκι?(e-mail).

Charty είπε...

Σκέφτηκα οτι δεν θα χρησίμευε κάπου!