Τι αξίζει τελικά?

Είμαι στα κάτω μου.
Έτσι πάει, μια πάνω μια κάτω. Είναι φορές που νιώθω πως τίποτα δεν πάει καλά. Σκέφτομαι διάφορα και δεν βλέπω τίποτα να πηγαίνει προς το καλύτερο.



Δεν βλέπω φως, μόνο σκοτάδι.
Πολλές φορές το μυαλό μου με πάει σε σκέψεις άσχετες με το παρόν και αυτά που μ’απασχολούν, με πάει στο παρελθόν συνήθως και σε φανταστικές ιστορίες του μέλλοντος με καμία δόση πραγματικότητας. Φαντασία που με βοηθάει να συνεχίζω στο παρόν και την επόμενη στιγμή τις αφήνω πίσω να ξεχαστούν για να πάρουν κάποιες άλλες τη θέση τους…


Ήταν η μέρα που γινόμουν 17.
Καθημερινή, μέρα σχολείου , μουντή, βροχερή φθινοπωρινή μέρα με καμία δυνατότητα για μεγάλα γλέντια και παρέες. Βράδυ, μόνο εγώ και η κολλητή μου να περπατάμε στα νερά, κάτω από τα υπόστεγα και λόγω της αφραγκίας της ηλικίας ο δρόμος μας έβγαλε στο κατά τα άλλα πολυσύχναστο παρκάκι της επαρχιακής πόλης που μεγάλωσα, που λόγω της μέρας είχε πολύ λίγο κόσμο.
Με μια μπύρα στο χέρι από το περίπτερο για να γιορτάσουμε, βρεθήκαμε στα σκαλάκια της δημόσιας βιβλιοθήκης με μια παρέα αγνώστων παιδιών που είχαν βρει και αυτά εκεί καταφύγιο από τη βροχή. Ο ένας μου έκανε τράκα τσιγάρο, τότε παρασυρμένη από τις παρέες κάπνιζα και για μια στιγμή σκεφτήκαμε να φύγουμε, όταν όμως άρχισε να μας μιλάει, σε όλους μας ενώ κανέναν μας δεν γνώριζε, δεν μας ξαναπέρασε από το μυαλό και μείναμε εκεί ώρες να τον ακούμε χωρίς να μιλάει κανείς μας.

Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε να μας μιλάει, ούτε το όνομά του αλλά δεν έχει σημασία.

Ήταν γύρω στα 26 αν θυμάμαι καλά και μόλις είχε γυρίσει με το λεωφορείο από Αθήνα. Πήγαινε κάθε Σαββ/κο στο 18 άνω.
Μέχρι τότε δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτό. Εκείνη τη μέρα των γενεθλίων μου έμαθα πως ήταν κέντρο αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά. Ήθελε μάλλον να το βγάλει από μέσα του, να παραδεχτεί την αλήθεια του και να μας πει την ιστορία του, εκεί στα σκαλάκια, να βρέχει, σε μερικά άγνωστά του παιδιά.

Ήταν χορευτής και μάλιστα με διακρίσεις. Χόρευε σε διαγωνισμούς ανά την Ελλάδα και μετά και στο εξωτερικό. Τότε δεν ήταν πολλά τα ζευγάρια και ο ανταγωνισμός μικρός. Πολλές φορές κανόνιζαν μεταξύ τους τις θέσεις που θα πάρουν ανάλογα με τα βραβεία. Αν το πρώτο ήταν π.χ. τηλεόραση και στερεοφωνικό και το είχαν ήδη πάρει, κανόνιζαν να βγουν δεύτεροι για να πάρουν και άλλα δώρα.
Εκεί ξεκίνησε και τα ναρκωτικά. Ήταν μεγάλο το άγχος στην αρχή και οι απαιτήσεις πολλές. Άλλωστε παίρναν όλοι, ενημέρωση δεν υπήρχε, οπότε όλα αυτά φάνταζαν σωστά.
Και ξαφνικά ήρθε η κατρακύλα.
Άρχισε να εθίζεται σε όλο και περισσότερο σκληρά ναρκωτικά και να σκέφτεται μόνο αυτά. Υπήρχε πάντα κάποιος πρόθυμος να τον προμηθεύσει. Άρχιζε να χαλάει όλα του λεφτά και τα βραβεία που κέρδιζε σ’αυτά.
Πλέον σκοπός του ήταν να χορεύει για να βγάζει λεφτά να αγοράζει ναρκωτικά. Δεν άργησε να έρθει η κατρακύλα. Έχανε τις δυνάμεις του και κατέρρεε την ώρα που χόρευε. Είχε αρχίσει να χάνει βάρος ώσπου έμεινε η σκιά του εαυτού του. Άρχισε να πηγαίνει με άντρες για να του δίνουν τη δόση του.
Έπιασε πάτο.
Τον έδιωξαν και δεν ξαναπήρε μέρος στους διαγωνισμούς. Άρχισε να περιφέρεται και να αναζητά τρόπους να εξασφαλίσει μια δόση. Όλοι του οι φίλοι του γύρισαν την πλάτη. Μια μέρα γυρίζοντας με το τραίνο από Αθήνα όπου είχε πάει να αγοράσει ναρκωτικά τον έπιασε η αστυνομία.
Τον έστειλαν να αποτοξινωθεί στο 18 άνω και από τότε ήταν καθαρός.

Μιλούσε ήρεμα, συγκροτημένα, μας είχε απορροφήσει η αφήγησή του.
Μας είπε τι έχασε από τη ζωή του για μια βλακεία. Πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν.
Ήταν ένα παιδί νέο, ταλαντούχο με όλη τη ζωή μπροστά του για να ανέβει ακόμη πιο ψηλά. Του άρεσε πολύ αυτό που έκανε. Όλοι τον αγαπούσαν και εκείνος αγαπούσε τη ζωή.
Δεν είχε μίσος όμως μέσα του.
Δεν ένιωθε αδικημένος. Δεν αναρρωτήθηκε «γιατί σ’εμένα» παρά μόνο μας είπε ότι έπρεπε να γίνει αυτό για να προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Είχε αρχίσει να νιώθει ότι είναι πολύ σπουδαίος και δεν τον ενδιέφερε κανένας άλλος παρά μόνο ο εαυτός του και οι διακρίσεις του.
Έτσι το εξήγησε πολύ ήρεμα και συνειδητοποιημένα.
Φεύγοντας μας είπε να μην πιστέψουμε ποτέ κανέναν όταν θα μας πει ότι αξίζει να δοκιμάσουμε έστω μια φορά.
Δεν μας έκανε κήρυγμα, δεν μας ζήτησε τίποτα, δεν μας ήξερε, δεν μας ενόχλησε.
Μας έκανε μόνο ένα δώρο…
Την σοφία του.

Τον είδα μόνο δυο-τρεις φορές από τότε και μου φάνηκε πως ήταν καλά.
Ελπίζω να είναι ακόμα καλά και να χαρίζει την σοφία του και σε άλλους.



Που σε πάει το μυαλό μερικές φορές…

Που τελειώνει η πυραμίδα?

Και εκεί που βρήκα λίγο χρόνο και κάθισα να βολτάρω στα μπλογκς να χαλαρώσω, βλέπω σε πολλά να λένε πέντε πράγματα για τον εαυτό τους και να κάνουν λίνκ σε άλλους πέντε για να κάνουν το ίδιο! Και εκεί που άρχιζα να αναρωτιέμαι πως κι’έτσι βλέπω ότι το blogaki είχε κάνει λίνκ σε εμένα(αυτό δεν το περίμενα με τίποτα!)οπότε λέω να τη συνεχίσω και εγώ…

Λοιπόν πέντε πράγματα για ‘μένα που πρώτη φορά (και τελευταία!) τα λέω δημόσια γιατί μέχρι τώρα ζήτημα να τα ξέρουν δυο άνθρωποι γιατί δεν είναι και τα καλύτερά μου…!

1. Όταν ήμουν μικρή είχα παρασύρει τον μικρό ξάδερφο μου να πάμε σε ένα βουνό για εξερεύνηση και τον ανάγκασα να σκαρφαλώσουμε σε έναν γκρεμό με αποτέλεσμα να γλιστρήσουμε από τα βράχια και παραλίγο να σκοτωθούμε! Ο ξάδερφος μου μέχρι σήμερα φοβάται τα ύψη!

2. Στο λύκειο είχα γράψει με τις κολλητές μου σε ένα πολυσύχναστο μέρος το τηλέφωνο μιας πρώην φίλης μας(η οποία την είχε πέσει στο τότε αγόρι μου!)με το όνομά της και τις υπηρεσίες που παρέχει σε άντρες και όχι μόνο!!!

3. Ήμουν το μόνο παιδάκι(στη γειτονιά μου τουλάχιστον) που είχα φορέσει στο σκυλάκι μου τσόκαρα, καπέλο, ρολόι, κοκαλάκι, φανελάκι, σκουφί, παπούτσια, κορδέλες, γυαλιά κ.α.- όχι ταυτόχρονα όμως!(να σημειώσω πως το σκυλάκι μου ήταν λυκόσκυλο και το υπεραγαπούσα!)

4. Ένα βράδυ γυρνώντας από τη δουλειά ήμουν τόσο χάλια ψυχολογικά που πήγα και αγόρασα ένα μπουκάλι μαυροδάφνη, το ήπια σχεδόν όλο μόνη μου, μέθυσα, έπεσα από το κρεβάτι, κοιμήθηκα στο πάτωμα και την άλλη μέρα πήγα στη δουλειά μες την τρελή χαρά γιατί ήμουν ακόμα ψιλομεθυσμένη!

5. Το πρώτο μου φιλί ήταν με έναν άγνωστο!!! Ήμουν σε ένα χορό του σχολείου και καθώς έφευγα με σταμάτησε ένα παιδί με φίλησε και έφυγε! Τον ξαναείδα μια φορά από μακρυά και έμαθα ότι ήταν ο αδερφός ενός συμμαθητή μου. Δεν μιλήσαμε ποτέ!
Αυτό το φιλί δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί παρόλα αυτά μου άρεσε!!!!!!!


Και μετά από όλα αυτά πρέπει να γράψω άλλους πέντε να το συνεχίσουν.
Καλά εγώ να γράψω πέντε, αυτοί θα με διαβάσουν για να το συνεχίσουν???????
Και αν τους έχει προτείνει και κάποιος άλλος? Ότι γίνει! Δίνω τους..

theo

argyrenia

trilian

crucilla

fibi

Και αφού ρεζιλεύτηκα τώρα μπορώ να κρυφτώ στην τρύπα μου…!Καλή συνέχεια!

Μα πόσο υπερβολική πια?

Όσον αφορά εμένα όλοι μου λένε πολύ! Πάρα πολύ! Υπερβολικά πολύ! Δεν υπάρχει πιο πολύ! Μιλάμε για υπερβολικά πάαααρα πολύ! Μετά το χάος!
Δεν το καταλαβαίνω (πάντα) αλλά έχουν ντοκουμέντα..

Δεν λέω, έξω βρέχει
Αλλά, έξω βρέχει καταρρακτωδώς, γίνεται χαμός, πανικός, χαλάει ο θεός τον κόσμο, ήρθε η συντέλεια, θα βουλιάξουμε

Δεν λέω, πονάω
Αλλά, πεθαίνω στον πόνο, δεν αντέχω άλλο, σβήνω, χάνομαι, αυτό ήταν πεθαίνω

Δεν λέω, πεινάω
Αλλά, πεθαίνω της πείνας, λιμοκτονώ, τρέμω από την πείνα, δεν με κρατάν τα πόδια μου, ζαλίζομαι, έχασα το χρώμα μου

Δεν λέω διψάω
Αλλά, έχω πάθει αφυδάτωση, δεν αντέχω άλλο!

Δεν λέω ζεσταίνομαι
Αλλά, σβήνω, λιώνω, χάνομαι! (αυτά είναι τα αγαπημένα μου, τα σουξέ μου!)

Δεν λέω είναι δυνατά
Αλλά, είναι πολύ δυνατά, τέρμα, κουφάθηκα, μου έσπασε το τύμπανο!

Δεν λέω, θ’αργήσω
Αλλά πάντα αργώ(αλλά αυτό είναι το πρόβλημά μου με το χρόνο, άλλο κεφάλαιο)

Δεν λέω μ’αρέσει
Αλλά, είναι γαμάτο, τέλειο , σούπερ, δεν υπάρχει καλύτερο, φανταστικό, υπέροχο, ανεπανάληπτο, καταπληκτικό, συναρπαστικό, φοβερό, απίστευτο, άψογο, απίθανο, πανέμορφο!

Δεν λέω δεν μ’αρέσει
Αλλά, είναι απαίσιο, δεν υπάρχει πιο χάλια, αίσχος, τέρας, πανάσχημο, αηδία, σίχαμα, ελεεινό, τρισάθλιο, πανάθλιο

Δεν λέω, χόρτασα
Αλλά, έφαγα σαν ζώον, σαν βόδι, θα σκάσω απ’το πολύ φαΐ, πρήστηκα, έφαγα για μια βδομάδα, ποτέ δεν έχω ξαναφάει τόοοοοοσο πολύ(!)

Δεν λέω, έξω κάνει κρύο
Αλλά, έξω κάνει ψοφόκρυο, είναι πάγος, Σιβηρία, έχει υπερβολικά πολύ κρύο, δεν αντέχεται τόσο κρύο, δεν μπορώ να αναπνεύσω από το πολύ κρύο, θα πάθω κρυοπαγήματα (οκ στην Ελλάδα ζούμε!)


Δεν λέω κουράστηκα
Αλλά, τα’φτυσα! Δεν μπορώ να κουνηθώ, δεν αντέχω άλλο θα σωριαστώ, δεν έχω άλλες δυνάμεις, πεθαίνω σβήνω χάνομαι λιώνω(αυτά πάνε όλα μαζί σαν ποιηματάκι και τα χρησιμοποιώ σε πολλές περιστάσεις)!


Αυτό είναι ένα λίγο υπερβολικό κειμενάκι!
Μερικές φορές είμαι υπερβολική στις αντιδράσεις, στα συναισθήματα, στις πράξεις, στα λόγια, στα πιστεύω μου..
Μερικές φορές και στο φαΐ που μαγειρεύω, το παλεύω να το διορθώσω αυτό γιατί δεν λέει να τρώω συνέχεια φαγητά λύσσα ή τίγκα στο λάδι!
Γενικά μάλλον πρέπει να το διορθώσω αυτό γιατί αρχίζω και παρατηρώ περίεργες αντιδράσεις όταν πχ σε διακοπές παραγγέλνω επί μια εβδομάδα, κάθε μέρα το ίδιο φαγητό! Ή όταν μ’αρέσει ένα τραγούδι το ακούω κάθε μέρα όλη μέρα!

But that's just me...

Την διχοτομείς την αμοιβάδα???

Έχω τον αμοιβαδομαγνήτη.

Αν τον ψάχνει κανείς να σταματήσει γιατί είναι γεγονός πια, τον έχω εγώ. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να τον δώσω γιατί δεν θέλει. Δεν φεύγει από ‘μένα. Είναι κάτι σαν ιός που δεν κολλάει και δεν φεύγει ποτέ από πάνω μου.
Κατά καιρούς με επισκέπτονται πολλές αμοιβάδες αλλά είναι απλά περαστικές γι’αυτό και δεν υπάρχουν πια στη μνήμη μου γιατί δεν έχω και μεγάλο σκληρό εξ’ου και το μειονέκτημα της κακής μνήμης.
Τώρα τελευταία όμως έχουν εισβάλλει στη ζωή μου τρεις τέσσερις με απανωτά χτυπήματα οπότε και έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως αμοιβαδοποιούμαι???
Γιατί να τις προσελκύω με τέτοια συχνότητα?
Νομίζω πως είναι καιρός να τις κατατάξω(όχι στο στρατό αν και θα μου χρειαζόταν ένα διάλειμμα)σε κατηγορίες.

• Αμοιβάδα Νο 1 «Η κολίγκεους»
  
  

Είναι καλή, ήρεμη, εκνευριστικά ήρεμη, συνήθως ατενίζει το απέραντο κενό, ψιλοαδιάφορη, συμπονετική, προβλέψιμη, αλλά και απρόβλεπτη γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι πραγματικά σκέφτεται(μεταφορικά πάντα!)και παίρνει μέρος σε διαλόγους του στυλ..

Μη Αμοιβάδα(ακόμα)-που έχεις βάλει τα γραμμάτια είσπραξης?
Αμοιβάδα(ακόμα) Κολίγκεους -τι είναι αυτό?
Μ.Α.- αυτά που συμπληρώνεις τις εισπράξεις(!)
Α.Κ.- α! τα πράσινα χαρτάκια λες?
Μ.Α.-………

Μ.Α.- πάρε αυτό το χαρτάκι. Σου έχω σημειώσει τις αιτήσεις που χρειάζεται να φωτοτυπήσεις.
Α.Κ.-…….
Μετά από 5 λεπτά..
Μ.Α.- εγώ φεύγω, μην ξεχάσεις τις αιτήσεις.
Α.Κ.- ποιες αιτήσεις??
Μ.Α.- το χαρτάκι που σου έδωσα πριν με τις αιτήσεις…
Α.Κ.- α! Αυτό? το πέταξα!
Μ.Α.- …….


Μ.Α.- Τις επιταγές τις στέλνουμε στις 15 μέρες. Σωστά?
Α.Κ.- Ναι. Αυτές πότε ήρθανε?
Μ.Α.- στις 31, οπότε θα τις στείλω στις 14 γιατί μετράμε και την ημέρα παραλαβής.
Α.Κ.- Κάτσε να σιγουρευτώ μην βιάζεσαι(!)
Μ.Α.- μα τι κάνεις?
Α.Κ.- (με το ημερολόγιο στο χέρι μετρώντας μια μια τις μέρες) σσσς, θα με μπερδέψεις!


Μ.Α.- ετοίμασε τα λεφτά να πας τράπεζα.
Μετά απο 10λεπτο μέτρημα(5 φορές) πάει.
Γυρίζει
Και λέει
Α.Κ.- Αχ ξέχασα να πάρω όλα τα λεφτά! Ήταν κάτω κάτω!
Μ.Α.- (@#%*&@#$##@#$)- από μέσα μου!
Α.Κ.- Ε καλά τα πάω αύριο μην τρελαίνεσαι!

• Αμοιβάδα Νο 2 «Η νέρβιους»
  
  

Είναι σπαστικιά, απαιτητική, κάνει την πολύξερη(!!!), ειρωνεύεται, θέλει να έχει την τελευταία κουβέντα, αλλά είναι και τίμια, που και που λέέι και έναν καλό λόγο(όπου που,29/2), και παραδόξως καλή στη δουλειά της(κανένας δεν κατάλαβε ποτέ το πώς…)και παίρνει μέρος σε διαλόγους του στυλ…

Α.Ν.- Που είναι η Βοιωτία?
Μ.Α.- δίπλα στη αττική
Α.Ν.- ναι αλλά προς τα πού? η αττική είναι τεράστια!
Μ.Α.- ξέρεις που είναι η Θήβα?
Α.Ν.- ναι! δηλαδή είναι δίπλα???
Μ.Α.-……….
Α.Ν.- Γιατί δεν μου απαντάς? Ούτε εσύ ξέρεις εεεεε???
Μ.Α.- @##$#$%^%@$#!!!!!!!



Α.Ν.- θέλω να στείλω αυτή τη σελίδα με φαξ, τι να γράψω στο συνοδευτικό?
Μ.Α.- προς τον τάδε!(@#$$#@*)
Α.Ν.- ναι αλλά τι ακριβώς? προς Κου, Κος????????? Γιατί γελάς?? Γιατί δεν μου λες???? Σταμάτα να γελάς!!!!!!! Θα φύγω!!!!!
Μ.Α.- αμήν και πότε!

• Αμοιβάδα Νο 3 «Η κλασμέτιους»

Είναι συμπαθητική, ευγενική, λιγομίλητη, αόριστη, απροσδιόριστη, ακαλαίσθητη, άοσμη, μυστικοπαθείς(ποτέ δεν σου δείχνει αν κατάλαβε!) και μάλλον (θέλω να πιστεύω) με κακή ακοή. Παίρνει μέρος σε συζητήσεις του στυλ..

Μ.Α.1- Να διαβάσετε τις σελίδες από μπλα έως μπλα
Α.Κλ.- δηλαδή ποιες είπε να διαβάσουμε?
Μ.Α.- από μπλα έως μπλα
Α.Κλ.- α!
Μ.Α. (μα τι διαφορετικό είπα????)

Μ.Α.1- για την Δευτέρα θα έχετε την μπλα άσκηση.
Α.Κλ.- δηλαδή ποια άσκηση είπε?
Μ.Α.- την μπλα.
Α.Κλ.- α!
Μ.Α. (με δουλεύει?)


Μ.Α.1- για πες μας εσύ Α.Κλ. τι πιστεύεις γι’αυτό?
Α.Κλ.- για ποιο λέει?
Μ.Α.- γι’αυτό.
Α.Κλ.- που είναι δεν το βρίσκω!
Μ.Α.1- δεν χρειάζεται στο λέω εγώ, αυτό.
Α.Κλ.- α, δεν ξέρω!για ποιο λέει???
Μ.Α.- γι’αυτό!!!!!!!!!!
Α.Κλ.- δεν κατάλαβα!
Μ.Α.(δεν με δουλεύει!)



Και last but not least η

• Αμοιβάδα Νο 4 «Η φελόουτιους»
  
  

Είναι νορμάλ εκ πρώτης όψεως και δεν υποψιάζεσαι τι κρύβει, είναι συμπαθητική, αστεία που και που(όπου που κάθε 31), χαμογελαστή, ευχάριστη, ευάερη, ευήλια κλπ κλπ αλλά παίρνει μέρος σε συζητήσεις του στυλ….


Μ.Α.- που ήσουν?
Α.Φ.- ποιος?
Μ.Α.-…….


Χτυπάει τηλέφωνο
Μ.Α.- ποιος ήταν?
Α.Φ.- που?
Μ.Α.-……

Μ.Α.- θα βγούμε τελικά?
Α.Φ.- πότε?
Μ.Α.- σήμερα!
Α.Φ.- πότε?
Μ.Α.- το βράδυ!!!!
Α.Φ.- ποιοι???
Μ.Α.- εμείς!!!!!!!!!!!!!!
Α.Φ.- σήμερα??
Μ.Α.- ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Α.Φ.- το βράδυ??
Μ.Α.- ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Α.Φ.- δεν ξέρω(!!!!)
Μ.Α.- και ποιόν να ρωτήσω?????????????????
Α.Φ.- για ποιο πράγμα?
Μ.Α.- γκρμφ@#$#$%%^&*^#$%@$@γκκρρρρρρρ!!!!!!!!!!!!
Α.Φ.- μα γιατί εκνευρίζεσαι?


Μέχρι τώρα τα είδη που έχω συναντήσει είναι αυτά. Ελπίζω να μην χρειαστεί να εντρυφήσω και σε πολλά άλλα.
Επίσης με μια μικρή έρευνα που έκανα οι αμοιβάδες έχουν πόδια, βλεφαρίδες και μαστίγια! Οποιαδήποτε ομοιότητα με κάποιους ανθρώπους είναι απόλυτα αληθινή!
Άντε να δω αυτή η εβδομάδα τι μου επιφυλάσσει!

υ.γ.έκανε εκατό χρόνια να μου ανεβάσει τις φωτογραφίες!Μήπως αμοιβαδοποιήθηκε???