(διαβάζεται με συγκαμένη στοματική κοιλότητα από θανατηφόρο καραμέλα ή τσίχλα!)
Σήμερα το πρωί με το που άνοιξα τα μάτια μου κατά λάθος, γιατί πάλι δεν άκουσα το ξυπνητήρι, μου γεννήθηκε μια τρομερή επιθυμία. Σχεδόν κάθε μέρα δηλαδή απλά σήμερα μου ήρθε να τη γράψω κι’όλας!
Να μπει κάποιος μες το σπίτι μου και να με απαγάγει! Για να με απαγάγει όμως θα πρέπει να με αναισθητοποιήσει γιατί όπως όλα τα κοριτσάκια θα αρχίσω να ουρλιάζω (όπως πχ όταν είμαι σε ένα αυτοκίνητο που μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα και βλέπει το χάρο να έρχεται κατά πάνω του!), να τσιμπάω, να δαγκώνω, να τραβάω ότι εξέχει και γενικότερα να προσπαθώ να ξεφύγω.
Να μου ρίξει λοιπόν αναισθητικό που να κρατάει τουλάχιστον ένα οχτάωρο (καλά αν είναι και παραπάνω δεν θα τον κακοχαρακτηρίσω τον άσχετο που θέλει να λέγεται και απαγωγέας!) να ρίξω έναν υπνάκο με την ησυχία μου και να δικαιολογηθώ και στη δουλειά μια χαρά και μετά να του έρθει πάνω στην τρέλα του και να με αφήσει!
Βέβαια αυτό θα μπορούσε να γίνει και στο δρόμο που θα πηγαίνω στη δουλειά, απλά αν μπει στο σπίτι θα με γλιτώσει και από την ταλαιπωρία να σηκωθώ από το κρεβατάκι μου, να ετοιμαστώ κλπ…
Επίσης μετά όταν βγήκα έξω μου γεννήθηκε άλλη μια τρομερή επιθυμία, μια που έχω και την προϋπηρεσία στο άθλημα .. Εκεί που προχωράω αμέριμνη στο δρόμο, να πέσει πάνω μου κάτι…. αυτοκίνητο, μηχανάκι, φορτηγό, τραίνο, γλάστρα κάτι τελοσπάντων, αλλά φυσικά να μην με χτυπήσει, απλά να φτάσει πολύ κοντά μου σε απόσταση αναπνοής, να τρομάξω, να λιποθυμήσω, να με πάνε σε ένα νοσοκομείο να την πέσω για λίγες ώρες και φυσικά πάλι να είμαι δικαιολογημένη στη δουλειά!
Αν αργήσω να πάρω άδεια με βλέπω να διασχίζω την Κηφισίας πεζή, χωρίς να κοιτάω, σε ώρα αιχμής, περπατώντας με το πάσο μου!
θάλα άδααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!
5 σχόλια:
Εγω να δεις!!! Καλό βέβαια είανι αν μη σου τύχουν όαλ αυτά. Προς το παρόν κάνε λίγη υπομονή μέχρι του Αγίου Πνεύματος, ένα τριημεράκι θα το έχεις!!!
Ρα καπαλιά, καλαμάρα πράτα απ'άλα.
θάμασά μα, μάπας δαν θαμάμα καλά, πράσφατα δαν πάγας Νταμπάι?
παπα, αυτά λάγατα πλααναξάα
αστ!
(πάντως ακόμη γελάω μόνη μου όταν θυμάμαι την πρόσπέραση στο Παγκράτι, τις στριγκλιές μας, το φορτηγό το τρελό που παραλίγο να μας κάνει χαλκομανία ΠΑΛΙ στο Παγκράτι, αλλά και τις θεϊκές τσίχλες στο Μπρίκι που χρειαζόμασταν πυροσβεστήρα αφού τις μασήσαμε)
ΚαραλΆλ!
Μπά σα καλά σα!
Μάλλον πρέπει να χαλαρώσεις.
Lifewhispers μετράω τις μέρες αντίστροφα μέχρι το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος κι εννοείται πως θα φροντίσω να την κάνω όλα τα σαββατοκύριακα μέχρι την άδεια για ν' αντέξω... Πολλά φιλιά και κουράγιο!
Ηλίουια μου, καραμέλες ήταν αλλά δεν βαριέσαι το ίδιο γέλιο ρίξαμε. Α! και την επόμενη φορά που θα γνωρίσουμε κάποιον άγνωστο, μην επαναπαυθείς στην μνήμη σου, γιατί χάνουμε καλές ευκαιρίες!
Ανώνυμε, ντου από παντού και τα μυαλά στα κάγκελα!
Εγώ το τηλέφωνο του μυστηριώδη καβαλάρη με την Εντούρο (ή μήπως σούπερ μοταρντ) βρε παλιοριτάρντ το θυμάμαι, εσύ φοβάσαι ότι μπορεί να είναι χασάπης ή νεκροθάφτης και δεν με αφήνεις να τον πάρω τηλέφωνο...
Ηλίουια.
Κι ήταν τόσο ωραίο τούμπανο.
Δημοσίευση σχολίου