Θα σ’αγαπώ για πάντα.
Πόσες φορές το’ χεις πει και πόσες θα το ξαναπείς?
Πόσες το πίστευες και πόσες το είπες απλά για να το πεις, από συνήθεια ή για να κερδίσεις κάτι?
Μοιράστηκες μαζί του τους φόβους σου, τις λύπες και τις χαρές σου, τα πιο κρυφά σου όνειρα, τους πόθους σου, το κορμί σου, το μέσα σου, το είναι σου, προσωπικές σου στιγμές, τη ζωή σου. Ρίσκαρες γι’αυτόν, πόνταρες σ’αυτόν, τον πίστεψες, τον ενθάρρυνες, του έδωσες κουράγιο, του έδωσες αξία, δύναμη, ότι είχες. Δεν κράτησες τίποτα για ‘σενα. Τα πήρε, έδωσε μα όσο ήθελε και ότι ήθελε και τελικά έφυγε.
Έφυγε ή έφυγες? Έφυγε ή τον έδιωξες?
Δεν έχει σημασία, άλλωστε το αποτέλεσμα μετράει. Τόση αγάπη(γιατί την εννοούσες) τόση ενέργεια σπαταλήθηκε άδικα στο χρόνο και πήγε χαμένη. Η επένδυση δεν ήταν καλή και έχασες. Κέρδισες εμπειρίες όμως και αυτό είναι κάτι μόνο όταν θες να τις θυμάσαι. Γυρίζεις πίσω και σκέφτεσαι τι είχες και τι έχασες. Υπερισχύει αυτό που είχες ή αυτό που έχασες? Υπερισχύει το τώρα…ευτυχώς.
Πόσες φορές το’ χεις πει και πόσες θα το ξαναπείς?
Πόσες το πίστευες και πόσες το είπες απλά για να το πεις, από συνήθεια ή για να κερδίσεις κάτι?
Μοιράστηκες μαζί του τους φόβους σου, τις λύπες και τις χαρές σου, τα πιο κρυφά σου όνειρα, τους πόθους σου, το κορμί σου, το μέσα σου, το είναι σου, προσωπικές σου στιγμές, τη ζωή σου. Ρίσκαρες γι’αυτόν, πόνταρες σ’αυτόν, τον πίστεψες, τον ενθάρρυνες, του έδωσες κουράγιο, του έδωσες αξία, δύναμη, ότι είχες. Δεν κράτησες τίποτα για ‘σενα. Τα πήρε, έδωσε μα όσο ήθελε και ότι ήθελε και τελικά έφυγε.
Έφυγε ή έφυγες? Έφυγε ή τον έδιωξες?
Δεν έχει σημασία, άλλωστε το αποτέλεσμα μετράει. Τόση αγάπη(γιατί την εννοούσες) τόση ενέργεια σπαταλήθηκε άδικα στο χρόνο και πήγε χαμένη. Η επένδυση δεν ήταν καλή και έχασες. Κέρδισες εμπειρίες όμως και αυτό είναι κάτι μόνο όταν θες να τις θυμάσαι. Γυρίζεις πίσω και σκέφτεσαι τι είχες και τι έχασες. Υπερισχύει αυτό που είχες ή αυτό που έχασες? Υπερισχύει το τώρα…ευτυχώς.
Χαλάλι ότι πέρασε και χάθηκε, χαλάλι η αγάπη που διασκορπίστηκε στο χρόνο, αξία έχει το τώρα και πόσο φωτεινά βλέπεις τα όνειρά σου. Αξία έχει να μπορείς να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά και να παίρνεις κουράγιο απ’αυτά.
(Σ’άρεσε? Σ’ενδιαφέρει? Θέλεις να ακούσεις ότι θέλεις ή αντέχεις την αλήθεια?
Θέλεις να παραμυθιάζεσαι και να παραμυθιάζεις ή να ζήσεις με την αλήθεια?
Δεν νομίζω..
Get a life.)
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.
(Σ’άρεσε? Σ’ενδιαφέρει? Θέλεις να ακούσεις ότι θέλεις ή αντέχεις την αλήθεια?
Θέλεις να παραμυθιάζεσαι και να παραμυθιάζεις ή να ζήσεις με την αλήθεια?
Δεν νομίζω..
Get a life.)
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.
8 σχόλια:
Δεν αξίζει για κανένα όνειρο να ζεις αν είναι η φωτιά του να σε κάψει. Τώρα θα μου πεις, μήπως και το ξέρουμε από την αρχή; Υπάρχει κάτι να μας προειδοποιεί πριν αφεθούμε και φάμε τα μούτρα μας; Όχι.
Αυτό το get a life λοιπόν, σήμερα ξημερώματα Κυριακής 20 Μαίου του 2007 μου φαίνεται καλύτερη συμβουλή από το να ζω για το όνειρό μου που στο τέλος θα καεί και θα πυρπολήσει κι εμένα.
Όχι πια δάκρυα για τις Ηλίουιες.
Χαραμιζόμαστε, άει στον !@#$%%^, γ@#$ την π@#$%^α μου!
Θα βρούμε άλλους 007 λόγους να ζούμε. Κι αυτό είναι δέσμευση...
Τη γνωση μας τη δινει η επαφη με τα πραγματα και η σοφια ερχεται με την αποσταση από τα πραγματα...
ηλίουια αν δεν είχαμε και τα όνειρα τι θα κάναμε? Όσο για το αν χαραμιζόμαστε, άστο, όσο ζεις το τώρα και δεν σκέφτεσαι το αύριο και εσυ και εγώ μια ζωή θα είμαστε στο ίδιο σημείο, απο εκεί που ξεκινήσαμε.
Την δέσμευση δεν βλέπω να υλοποιείται.Μάλλον θα μας μείνει ο τζέιμς...
Suspect...μμμ τι να προτιμήσω?Τη γνώση ή τη σοφία?Την επαφή ή την απόσταση?Ιδού η απορία....
Charty (τι σημαίνει;)Κάποια στιγμή θα σου γράψω περισσότερα. Είσαι της λογικής μου. Τώρα απαντάω μόνο στις ερωτήσεις σου.
Do you like παραμύθια; No I don't.
Get a life , αλλά όχι σε παραμυθένιο υπόστρωμα. Ένα τεντωμένο σχοινί είναι πιο στέρεο, πιο υπαρκτό. Στα κορίτσια όμως αρέσουν τα παραμύθια.
Ρωτάς: "Έφυγε ή έφυγες; Έφυγε ή τον έδιωξες;" Δεν έχει μεγάλη σημασία. Αν το ζητάς όμως για την ισορροπία σου, απάντηση θα πάρεις από το ερώτημα: Άφησε τίποτα; Έχεις όμορφα να θυμάσαι; Αν έχεις, τότε έφυγε. Αν όχι τότε τον έδιωξες. Μην κοιτάς λοιπόν ποιος πονάει περισσότερο για να χρεώσεις την ευθύνη ενός χωρισμού. Συνήθως φταίνε και οι δύο. Κάθε τέλος έτσι κι αλλιώς είναι αρχή και οι εμπειρίες μάθημα.
Σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου και πολλά τέτοια ποστ στο blog σου.
Γειά σου Βασίλη!Άργησα λίγο αλλά τα κατάφερα!
Το nick έχει βγεί απο τα αρχικά του ονόματος μου(μα γιατί όλοι μου κάνουν αυτή την ερώτηση?).Κουράγιο να'χεις να απαντάς σε ερωτήσεις γιατί έχω πολλές!
Δεν θα σου πω τι αρέσει στα κορίτσια γενικά, θα σου πω τι αρέσει σε εμένα..μ'αρέσει να ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, να πλάθω παραμύθια με τη φαντασία μου και να αφήνω ενα ανοιχτό παράθυρο στο πίσω μέρος της καρδιάς μου για να τα καλοδεχτώ αν κάποιο θέλει να γίνει πραγματικότητα, δεν παραμυθιάζω τον εαυτό μου όμως ούτε αφήνω τους άλλους να το κάνουν.
Η απάντηση στο ερώτημα αν έφυγε ή τον έδιωξα δεν εξαρτάται απο το αν μου άφησε όμορφες αναμνήσεις.Οι αναμνήσεις πάντα πικοίλουν.Αν δεν είχα τίποτα όμορφο να θυμάμαι θα σήμαινε οτι θα είχα κάνει λάθος απο την αρχή και εθελοτυφλούσα.
Όντως δεν έχει σημασία, απλά κάποιες στιγμές όταν έρχεται η ώρα να κάνω την αυτοκριτική μου, σκέφτομαι πότε θα σταματήσω επιτέλους να κάνω λάθη.Υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο, κάποιος οδηγός αποφυγής λαθών, κάποια δοκιμασμένη μέθοδος, οτιδήποτε?
Το τέλος είναι φίλος μου, ο δρόμος μέχρι την καινούρια αρχή όμως εχθρός μου...
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και περιμένω να σου κάνω ποδαρικό και στο δικό σου μπλογκ.
Να είσαι πάντα καλά!
Πολλές απαντήσεις θα βρεις στο νέο σου ποστ. Ο λόγος που σου γράφω εδώ είναι για να σου πω να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά (ακριβώς έτσι) και να μην πιστέψεις ποτέ ότι φταις εσύ ή ο χαρακτήρας σου για τυχόν κακοτυχίες. Ούτως ή άλλως δεν μπορείς πια να αλλάξεις χαρακτήρα. Ούτε εσύ θες να αλλάξεις κανενός άλλου. Φυσικά και δεν είναι φίλος σου κανένα τέλος. Για σύνελθε! Θα περάσει και το δικό σου εξπρές και όχι από τη στάση σου αλλά από πάνω σου και θα σε ισοπεδώσει (με την καλή έννοια) και τότε όλα αυτά θα σου φαίνονται αστεία.
Όσο για το μπλόγκ μακάρι να γίνει και τότε θα κάνω συνέχεια μοντερέισον μέχρι να γράψεις πρώτη!! Γι αυτό προσευχήσου και για μένα: Πότε ρε θα πάρουμε άδεια κι εμείς;
Γειά σου Βασίλη!Όταν λέω οτι το τέλος είναι φίλος μου εννοώ οτι δεν το φοβάμαι όταν έρχεται, δεν με στεναχωρεί τόσο, το εχω γράψει και σε προηγούμενο ποστ και ίσως εξηγείται καλύτερα..
Καλορίζικο το καινούριο μπλογκ!
Μη με βάζεις να διαβάζω παλιά ποστ. Σαν τις παλιές αγάπες είναι.
Πάντως η απάντησή σου σχετικά με τέλος- αρχή κλπ, μάλλον "ανοσία" στο "φαινόμενο" και συνήθεια δείχνει, παρά θέληση να βγεις απ' το καβούκι σου ή από την ποντικότρυπά σου. Μακάρι να κάνω λάθος. Περιμένω το νέο αισιόδοξο ποστ για να αλλάξω γνώμη.
Δημοσίευση σχολίου