Μπλοφάρεις?

Σαφώς…

Με μια παρέα παιδιών να με μαθαίνουν την μπλόφα, κάτι που αγνοούσα όλα αυτά τα χρόνια και να που ήρθε τελικά την κατάλληλη στιγμή. Την ώρα που έπρεπε να την μάθω, τώρα που εμφανίζεται συχνά μπροστά μου μαθαίνω να την ξεχωρίζω. Τώρα που την ανακαλύπτω εγώ, παρατηρώ πως όλοι οι άλλοι όχι απλά την κάνουν με μεγάλη επιτυχία αλλά και πως την αναγνωρίζουν όταν γίνεται εις βάρος τους.

Η σαντιγί με καραμέλα που λιώνει στο στόμα μου με αποσυντονίζει προς στιγμή αλλά ανασυντάσσομαι γρήγορα και μπλοφάρω, δεν με καταλαβαίνει κανείς με το αθώο μου ύφος και συνεχίζω, γελάω και νιώθω καλά.
Όταν όμως πρόκειται για ανθρώπινο πόνο τι νιώθεις?

«Από εδώ και στο εξής θα μιλάτε μόνο με τον δικηγόρο του, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για εσάς.»
«Θέλω να μιλήσω μαζί του, δεν μπορείτε να με βοηθήσετε? Ο δικηγόρος ξέρω πολύ καλά τι θα μου πει. Με τον ίδιο πρέπει να μιλήσω, να του εξηγήσω μήπως με καταλάβει, σας παρακαλώ.»
«Λυπάμαι δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για εσάς. Αυτές τις εντολές έχω»
Ο δικηγόρος δεν είχε σκοπό να κάνει κάτι απλά ο πελάτης του μπλοφάρει για να κερδίσει κάτι από τον άλλον κάνοντάς τον να νιώθει πως απειλείται.
Και πράγματι σπάει η φωνή του και αρχίζει να εκλιπαρεί. Σκληρό. Και εγώ ενδιάμεσος κρίκος επικοινωνίας των δυο πλευρών, να προσπαθώ να μην λυγίσω μπροστά στα παρακάλια για κατανόηση.


Περνάει από τα χέρια μου το πολυτιμότερο αγαθό των ανθρώπων σε νούμερα και φροντίζω για την ανταμοιβή τους προσπαθώντας για την μεγαλύτερη και γρηγορότερη που γίνεται, μπλοφάροντας όχι όμως πάντα με επιτυχία.
Σήμερα κράτησα στα χέρια μου το θάνατο και αν χρειαστεί θα μπλοφάρω και για αυτόν.

Πότε για καλό, πότε για κακό, θα έρθει και η σειρά σου να μπλοφάρεις. Πρόσεξε όμως γιατί θα πρέπει να αντέχεις και τις συνέπειες…


Τις προάλλες κέρδισα κάνοντας μια μπλόφα. Στη ζωή ή στα χαρτιά?

(How pathetic can you be?)