Καταλαβαίνεις?

Το χειρότερο δεν είναι που γύρισαν όλοι. Όχι. Το χειρότερο είναι που για κάποιο λόγο ξεχύθηκαν όλοι στους δρόμους και επικρατεί μια φοβερή συμφόρηση, όχι στους δρόμους. Όχι .Στα πεζοδρόμια, στο μετρό, στα λεωφορεία και στα μαγαζιά.
Μια απίστευτη κοσμοσυρροή που κινείται σε αλλοπρόσαλλους ρυθμούς.
Ο καθένας κάνει και πάει όπου γουστάρει όπως γουστάρει και γιατί έτσι γουστάρει στην τελική.
Βιάζεσαι να πας στη δουλειά σου? Όχι. Θα περιμένεις πίσω από τον χοντρό αργόσχολο που γουστάρει να πηγαίνει με το πάσο του και τρώει σουβλάκι πρωί πρωί και του στάζει και πιάνει όλο το δρόμο, όχι το πεζοδρόμιο είπαμε. Θα περιμένεις πίσω από την κότα που αποφάσισε πως τα τακούνια την κάνουν πολύ σέξυ παρόλο που πάει βάρκα γιαλό και εκεί που πάει δεξιά και πας να περάσεις από αριστερά το παίρνει αλλιώς γιατί γέρνει και σου κλείνει το δρόμο-πεζοδρόμιο. Πας από δεξιά, πάλι μπροστά σου γιατί έγειρε απ’την άλλη κοκ. Και μετά σου φταίει αυτός που ανακάλυψε αυτό το σατανικό είδος παπουτσιού που μόνο σκοπό έχουν να σε βγάζουν εκτός εαυτού και να θες να τα βγάλεις και να τα κοπανάς κάτω μέχρι να διαλυθούν σε απειροελάχιστα μικρά κομμάτια και να μην τα ξαναδείς, πόσο μάλλον να τα φορέσεις ποτέ ξανά, αλλά ας όψεται η κακούργα κενωνία.
Και πας να πάρεις το λεωφορείο από τη στάση για να πας επιτέλους σπίτι σου μετά από ώρες δουλειάς να ξεραθείς σαν άνθρωπος και εσύ. Και αντί να δεις τους μοντέλους να σου χαμογελάνε με το κατάλευκο χαμόγελο και να σε κοιτάζουν λάγνα, με το ηλιοκαμμένο τους σώμα από τις αφίσες στις στάσεις και να περάσει η ώρα μέχρι να φανεί το λεωφορείο ευχάριστα, βλέπεις ξαφνικά τον Κωστάκη με το περίπου χαμόγελο(ούτε η Τζοκόντα να’τανε)περίπου μορφασμό αηδίας, περίπου ένα απόλυτο τίποτα στη μούρη να σε κοιτάζει και να σκέφτεσαι που πήγε το πάνω χείλος του και γιατί δεν του μικρύνανε λίγο τη μύτη τόσο φότοσοπ που έχει πέσει γενικότερα. Κοτζάμ πρωθυπουργός(ακόμα πιάνεται ότι είναι? ιδέα δεν έχω)δεν μπορούσε να χαλάσει λίγα ευρουλάκια παραπάνω για να τον σιάξουνε ελαφρώς μην τρομάζει και ο κόσμος?
Μ’αυτά και μ’αυτά έρχεται το λεωφορείο μπαίνω μέσα και αντικρίζω μια απόπειρα αφίσας για μια συναυλία του Κότσιρα και μιας άλλης και ενός άλλου και λέω καλός είναι να πάω να τον δω…χτες που ήταν η συναυλία. Μια χαρά.(μεταξύ μας ο Κότσιρας ή δεν ξέρω ποιος άλλος δεν έδωσε ούτε ένα λεπτό, όχι απ’τη ζωή του, από τα ευρώ του, για την αφίσα. Αυτός να κοιτάει κάτω σαν να του λύθηκε το κορδόνι και να σκεφτόταν ότι βαριέται να σκύψει και οι άλλοι δυο πίσω του δεξιά κ αριστερά να κοιτάνε τον φακό και οι τρεις με άσπρο περίγραμμα σαν να είναι εξωγήινα καρτούν. Αλλά ήταν για καλό σκοπό οπότε συγχωρείται)
Κάποιες μέρες του μήνα έχω πολλά νεύρα γι’αυτό μη μου δίνεις σημασία, καταλαβαίνεις?